اقامت کانادا

مهاجرت به کانادا

ساختار سیستم پزشکی در کانادا و تفاوت آن با ایران
عزیزانی که قصد اقامت کانادا را دارند و در گروه پزشکی فعالیت می کنند مطلب ذیل برایشان جذاب خواهد بود .
-ساختار غیر متمرکز
-کنترل امور بهداشتی و درمانی توسط استانها
-قدرت بسیار زیاد نظام پزشکی
-نظام پزشکی کانادا مسئول اعطای پروانه پزشکی کانادا به دانش آموخته رشته پزشکی در کاناداست.

ساختار پزشکی آمریکا و کانادا کاملا با ایران متفاوت است.این تفاوت می تواند منجر به سردرگمی متقاضی ورود به سیستم پزشکی در کانادا می شود.این مسئله گاه باعث می شود که تمامی credit هایی که در ایران کسب کرده اید اصلا به کار شما در کانادا نیاید.

سیستم پزشکی کانادا غیر متمرکز است و بر طبق قانون اساسی کانادا در اختیار استانها قرار گرفته است.بنابراین هر استانی بنا به نیازهای خود قوانین خاص خود را تنظیم و به مرحله اجرا می گذارد.پس بنابراین تعجبی نخواهد داشت اگر یک پزشک ایرانی متقاضی کار در استان بریتیش کلمبیا بایستی مثلا ۵ نوع امتحان را پشت سر بگذارد ولی در آلبرتا تنها نیاز به پاس کردن فقط دو تیپ امتحانی بوده باشد.

و یا اینکه متقاضی رزیدنتی که قصد اقامت کانادا را دارند و در کبک اقامت خواهند کرد باید قبل از ارسال مدارک جهت ثبت نام تمامی امتحان ها را با همراهی نتایج مربوطه پاس نموده باشد ولی در استان دیگر پس از ثبت نام و در حین تحصیل نیاز به انجام گذراندن امتحانات در حین تحصیل بوده باشد.
درحقیقت باید بر روی برنامه متفاوت هر استانی دقت کافی نمایید تا ببینید کدام استان مناسب پذیرش شما بوده و متناسب دوره های گذرانده شده توسط شما و تجربه کاری شما می باشد.
باید دقت کنید که از هر روشی برای اقامت کانادا اقدام میکنید قوانین این مطلب ثابت است. .

بعنوان مثال ممکن است جهت یک فرد کار در بیمارستان اطفال ساسکاچوان بهترین گزینه انتخابی بوده باشد و برای فرد دیگری درخواست رزیدنتی ارتوپدی در دانشگاه تورنتو یعنی نمی توان یک نسخه واحد برای پزشکانی که قصد  اقامت کانادا.
را دارند پیچید.
کنترل امور بهداشتی و درمانی بصورت مستقل توسط استانها انجام می شود.این به این معنی است که دولت مرکزی یا فدرال هیچ اختیاری در مورد مسائل بهداشتی و پزشکی استانها ندارد.تنها به تامین بودجه مورد نیاز و تخصیص آن به استانها می پردازد.تنها جایی که دولت فدرال خود بصورت مستقیم وارد عمل می شود ارتش آن کشور است.

فراموش نکنید که پزشکانی که قصد اقامت کانادارا دارند صاحب قدرت بسیار زیادی در جامعه کانادا هستند که هم بعد مثبت آن و هم بعد منفی آن جهت پزشکان ایرانی جویای کار در کانادا حائز اهمیت است.این قدرت حتی به نفوذ در صحنه سیاسی کشور می انجامد و همچنین بر روی سرنوشت پزشکان جویای کار نیز صاحب نفوذ فراوان هستند.تاثیر این مطلب از آن رو که در کشور کانادا هرکس که درصدد دریافت پست و یا نامزدی یک پست مهم سیاسی بوده باشد بایستی از لابی قدرتمند اقتصادی بعنوان حامی برخوردار بوده باشد.

پزشکان بعنوان یک لابی قدرتمند اقتصادی بدلیل ثروت فراوان خود می توانند بر این مهم تاثیر گذار بوده و بدین ترتیب با کمک به نامزد انتخابی خود در صحنه سیاسی کشور می توانند مطامع خود را بخوبی به پیش برند.اگر پزشکی در این لابی عضو بوده باشد این امر بسیار به نفع وی خواهد بود.ولی پزشکان ایرانی جویای کار دچار تبعات منفی این لابی قدرتمند می شوند چراکه پزشکان عضو کانادایی این لابی ثروتمند تمایل به عضویت پزشکان دیگر کشورها نداشته و یا در صورت عضویت از پیشرفت و ترقی مدارج علمی آنان در آینده بشدت جلوگیری بعمل می آورند.

بعنوان مثال پزشک فوق تخصص اطفال که سالها در پاریس زندگی و تحصیل و طبابت کرده و استاد دانشگاه و رییس بیمارستان کودکان پاریس نیز بوده در جامعه پزشکی کانادا تنها به وی اجازه داده شد که دو سال دوره رزیدنتی را گذرانده و بعنوان پزشک خانواده مشغول بکار گردد.در واقع این حرکت در شان پزشکان ایرانی نبوده و نیست که یک پزشک متخصص جراحی در ایران بعنوان تکنسین جراحی در کانادا مشغول گردد.

به MCC یا نظام پزشکی کانادا بسیار دقت کنید.این نهاد را که سرنوشت شما در دستان آن است را بخاطر بسپارید.این نهاد به شما پروانه طبابت اعطا می کند.البته این پروانه به معنی این نیست که شما می توانید توسط آن شروع بکار نمایید.

دوبخش فدرال و استانی دخیل در برنامه های پزشکی کانادا هستند.ارگان فدرال مسئول مالی و پشتیبانی از برنامه های استانی می باشد و در عین حال امتحانات اصلی پزشکی را نیز این ارگان فدرال یا همان نظام پزشکی کانادا برگزار می کند.استانها سیاست های اصلی پزشکی و بهداشتی خود را کاملا مستقل تعیین می نمایند.

امتحان اصلی پزشکی تا پیش از دوره تخصصی پزشکی همان MCCEE می باشد که مختص دانشجویان و پزشکان خارجی است.پس از آن دو دوره دیگر امتحانی بنام MCCEQ1 & MCCEQ2 نیز وجود دارد که مختص پزشکان خارجی و همچنین کانادایی است.این امتحان اولیه توسط ارگان فدرال MCC برگزار می شود و سپس بنا به صلاحدید استانها دو دوره بعدی نیز از داوطلب آزمون اخذ می شود.

پس این امر به این معنی است که هر استان مقررات خاص خود را داراست.یک استان ممکن است از شما فقط امتحان اولیه را درخواست کند..یک استان علاوه بر آن از شما Q1ویا Q2 و یا هردو را طلب کند و یا یک استان از امتحان اولیه طرفنظر کرده و به امتحانات مرحله دوم و یا سوم بسنده نماید.حتی ممکن است ترتیب الویت امتحانی این سه نوع از جهت درخواست هر استان کاملا متفاوت بوده باشد.

پس باید محل کار و اقامت خود را کاملا مشخص نمایید تا بر اساس قوانین آن استان مورد درخواست خود اقدام به آماده سازی جهت برگزاری امتحان مورد نظر آن استان نمایید.البته بیاد داشته باشید که این سه نوع امتحان در حالت کلی بنا به استاندارد بودن مورد قبول تمامی استانهای کانادا می باشند.

برای کسانی که پزشکی خود را به اتمام رسانده و جهت دوره تخصصی خود اقدام می نماید باید به ROYAL COLLEGE مراجعه نماید.. نهادی که در مورد پزشکان خانواده تصمیم می گیرد بنام ROYAL COLLEGE OF FAMILY PHYSICIANS OF CANADA نامیده می شود.نهاد دیگر ROYAL COLLEGE OF SURGEON PHYSICIANS OF CANADA می باشد که در مورد جراحان تصمیم گیری می کند.درکل رویال کالج پس از دوره تخصصی مسئول برگزاری امتحانات بورد و کنترل کیفی کار دانش آموخته تخصصی است.

هر استان مسئول هماهنگی جهت برنامه های بهداشتی آن استان است.برخی از استانها نیز برای خود امتحانات خاصی را دارا می باشند.همانند استان کبک که برای خود امتحان مجزای دیگری بنام CMQ را داراست.البته ناگفته نماند که همین استان کبک علیرغم دارا بودن امتحان فوق تمامی امتحانات قبلی که در چند سطر پیش به آن اشاره رفت را نیز قبول می کند.

سیستم آموزشی پزشکی ایران و کانادا چه تفاوتی باهم دارند؟

سیستم آموزش پزشکی کانادا استاندارد های بالای کیفی را بخوبی رعایت می کند و هزینه زیادی را صرف آموزش دانشجویان می کنند.بعنوان مثال برای هر دو دانشجو یک جسد جهت کالبد گشایی وجود دارد و یا یک مغز جهت disection و حتی اگر دانشجویی اشتباه کند یک مغز دوباره به وی داده می شود تا تمارین خود را مجدد آغاز نماید.

در ایران اصل بر این است که دانشجو وارد کلاس شده و پس از پایان دوره امتحانی داده و به دوره دیگر برود..در کانادا اصل بر این است که فرد دانشجو باید مطالب گفته شده را بخوبی فراگیرد.هرفرد تحت کنترل سوپروایزر خود بوده و زمانی مطالب درسی به پایان می رسد که بخوبی آن را آموخته باشد.سیستم کنونی آموزش پزشکی ایران از دهه هفتاد میلادی انگلیس گرفته شده است.

در این دوره ابتدا دانشجو علوم پایه را مطالعه کرده و سپس فیزیو پاتولوژی را مطالعه کرده و سپس استاژ را گذرانده -که این دوره داخل بیمارستانی بوده و مسئولیتی ندارند-و در انتها دوسال انترنشیپ گذرانده و در نهایت مدرک GP اخذ می کنند.که به معنای general practioner بوده و می توانند در جامعه به طبابت بپردازند.

در کانادا دانشجو پس از فراغت از دبیرستان باید یک لیسانس مرتبط با پزشکی اخذ نمایند.پس از آن امتحان بسیار سخت MCAT را پاس کرده و در انتها وارد دانشگاه پزشکی می شوند.پس از چهار سال تحصیل پزشکی و گذراندن یک و نیم سال دوره بیمارستانی به این افراد مدرک MD داده می شود.medical doctor که با این مدرک امکان طبابت نیست.چراکه دوره اینترنشیپ ندارند و از دانشکده پزشکی خارج می شوند.

پس از این مرحله این افراد بسته به علاقه خود وارد یک رشته رزیدنتی می شوند.یک سال اول دوره رزیدنتی بصورت جنرال و اینترشیپ هست و پس از آن وارد دوره تخصصی آموزشی خود می شوند.در پایان سال پنجم دوره تخصصی باید امتحان بورد را پاس کنید.پس از آن می توانید در جامعه به طبابت بپردازید.

این تفاوت باعث می شود که پزشک ایرانی دوسال از عمر خود را از دست داده است.چراکه دوسال ایتنرشیپ گذرانده شده در ایران عملا به هیچ کار وی نمی آید.

یک پزشک ایرانی پس از ورود به کانادا نیاز به گذراندن دوره خواهد داشت.این مطلب به معنی این نیست که پزشک ایرانی بی سواد است چراکه کتابهای زیادی و بخصوص رفرانس های بی شماری را در طول دوره تحصیل خود خوانده است.مشکل اصلی تکنیک است.چراکه آشنایی با عملکرد سیستم پزشکی کانادا ندارد.نحوه پر کردن فرمها..نحوه مدیریت بیمار و سیستم داروی کانادا از جمله مطالب تکنیکی است که یک پزشک ایرانی باید به آن واقف بوده باشد.پس همین امر می طلبد که یک پزشک ایرانی دوره های خاص را بگذراند.برخی استانهای کانادا چنین دوره هایی را فراهم کرده اند.

پس باید گفت که اگر یک پزشک ایرانی خواهان کار و طبابت در کاناداست باید دانست که راه فوق العاده سخت و طاقت فرسایی را انتخاب نموده است.

اقامت کانادا